'Ons verhaal getuigt van liefde, gemeenschap en verbinding met onze voorouders.' - Alfrida en Daudi
Een zwarte koningin aan de macht in 1817 tijdens het Regency-tijdperk in Londen, of een zwarte Anne Boleyn. In steeds meer historische fictie zien we een diverse cast waarin zwarte en witte personages ongeforceerd naast elkaar leven of posities bekleden die niet overeenkomen met de sociale normen van die tijd. Deze verschuiving naar meer diversiteit en inclusiviteit binnen historische fictie is interessant omdat het een alternatieve kijk op de geschiedenis mogelijk maakt, waarbij de raciale barrières van destijds terzijde worden geschoven.
Maar hoe voorzichtig moeten we zijn met het vertellen van historische fictie? Verdoezelt het vertellen van historische fictie op deze manier de werkelijke worstelingen van zwarte mensen uit die tijd? Of kunnen deze series en films juist dienen als een vorm van escapisme, een alternatief perspectief op onze geschiedenis zonder de toenmalige raciale beperkingen? Dit zijn de vragen die bij mij opkomen als ik denk over de toekomst van historische fictie.
Als liefhebber van historische fictie zou je bij het lezen van de inleiding al hebben kunnen raden dat het eerste voorbeeld naar de hit-serie Bridgerton verwijst. Deze serie speelt zich af in het Regency-tijdperk in Londen tussen 1811 en 1820, een periode waarin zwarte mensen te maken hadden met de nasleep van de trans-Atlantische slavenhandel en daardoor beperkte sociale en economische kansen hadden. In Bridgerton is deze realiteit echter niet altijd direct zichtbaar, zo zijn bijvoorbeeld Queen Charlotte als de Duke of Hastings, beide zwarte personages, die hoge posities bekleden.
Sommige critici vinden dat de diversiteit in series zoals 'House of The Dragon' meer acceptabel is. Deze serie speelt zich af in Westeros, een fictieve wereld losjes gebaseerd op middeleeuwse Europese monarchieën en dynastieën. Aangezien Westeros geen direct historisch equivalent heeft, argumenteert men dat veranderingen in etniciteit minder bezwaarlijk zijn, omdat het een fantasiewereld betreft die ver verwijderd is van onze eigen geschiedenis en realiteit.
Maar waarom is Bridgerton dan toch zo'n enorm succes en wordt het ook goed gewaardeerd door mensen van diverse culturele achtergronden? De serie wordt geprezen omdat het een verfrissend perspectief biedt waar liefde centraal staat, zonder dat het verhaal wordt gedomineerd door 'Black Trauma'. De diversiteit in Bridgerton wordt geprezen vanwege de natuurlijke wijze waarop deze wordt ingevoerd, waarbij mensen van kleur niet alleen als bijfiguren worden neergezet maar ook sterke hoofdrollen vervullen. Zo gaat de serie verder dan diversiteit; inclusiviteit is ook zichtbaar, want elk personage wordt gezien en gewaardeerd, ongeacht hun etniciteit.
De toekomst van historische fictie lijkt veelbelovend. Ik ben ervan overtuigd dat we in de toekomst veel meer series zoals Bridgerton zullen zien, en dat dit ook moet kunnen. Tegelijkertijd benadrukt dit het belang van het blijven leren en begrijpen van onze geschiedenis, zodat we de context van deze historische fictieve verhalen beter kunnen plaatsen. Historische fictie evolueert naar een meer inclusieve vorm, wat een positieve ontwikkeling is zolang het gepaard gaat met respect voor historische feiten en een bewustzijn van de complexiteit van het verleden.
4 juli 2024
'Ons verhaal getuigt van liefde, gemeenschap en verbinding met onze voorouders.' - Alfrida en Daudi
1 juli 2024
Wij, Molukkers, hebben ook een eigen geschiedenis met de Nederlandse slavernij.- Djé-Rimo
27 juni 2024
"Experience bias zorgt ervoor dat we het belang van Keti Koti niet altijd erkennen."- Marcia Goddard
24 juni 2024
Een column over de stijgende interesse van polyamorie in Nederland.
We zien dat je lid wil worden. Nice!
Maar je zit in een social media app. Daarmee kunnen we je betaling niet goed verwerken.
Wat nu?
Klik rechtsboven op de 3 puntjes open pagina in externe browser en word lid!